Ես կարդացել եմ Աստրիդ Լինդգրենի «Երկարագուլպա Պիպին» վիպակը։ Ինձ ամենաշատը դուր եկավ 4-րդ գլխի հատվածը, երբ ուսուցչուհին հարց տվեց Պիպիին, թե ինչի է հավասար 8-ին գումարած 4 (վիպակը երբ կարդաս կհասկանաս): Պիպին պատասխանեց ուսուցչուհուն.
— Երևի ինչ-որ 67:
— Սխալվում ես,— ասաց ուսուցչուհին,— 8-ին գումարած 4 հավասար է 12-ի:
— Բա եթե գիտեիր, ինչու էիր ինձ հարցնում։
Նաև ինձ դուր է եկավ 7-րդ գլխի հատվածը, երբ Պիպին գնում է կրկես և բոլոր դերասանների հետ դուրս է գալիս բեմ։ Ինձ դուր եկավ 11-րդ գլուխը, երբ Պիպիի ծննդյան տարեդարձն էր։ Նաև ինձ դուր եկավ 8-րդ գլուխն ու 9-րդ գլուխը, որտեղ Պիպիին գողեր են այցելում: Պիպին գողերի հետ լեզու է գտնում և, մեկ էլ, երբ Պիպին հյուր է գնում թեյի` Թոմի և Անիկաի տուն, այնտեղ իրեն շատ վատ է պահում և Թոմիի ու Անիկաի մայրիկը չի թողում, որ Անիկան և Թումին Պիպիին հրավիրեն տուն։
Պիպին համարձակ, ինքնուրույն և ուժեղ աղջիկ էր, Թոմին խելացի, իսկ Անիկան վախկոտ։ Իմ կարծիքով վիպակը շատ հետաքրքիր էր և խորհուրդ կտամ, որ բոլոր երեխաներն էլ կարդան։ Այս վիպակը ինձ սովորեցրեց, որ պետք է լինել Պիպիի նման համարձակ, Թոմիի պես խելացի և Անիկաի պես վախկոտ չլինել։ Գլխավոր հերոսը հենց Պիպին էր։