1 ՇՆԱՁՈՒԿԸ, ՈՐ ՈՒԶՈՒՄ ԷՐ ՔՆԵԼ
Սիրելի՛ ընթերցողներ, իսկ դուք գիտեք, որ շնաձկները չեն կարող… քնել: Նրանց խռիկները անընդհատ պիտի թթվածին արտադրեն: Եթե նրանք քնեն, դա չի սինթեզվի և շնաձուկը կսատկի:
Երբ ես դա իմացա, շատ ցավեցի այդ գիշատիչ ձկների համար:
Ահա, թե ինչու են նրանք կատաղի լողում, կտրելով օվկիանի ջրերը:
Նրանք շատ զայրացած են, մշտապես, մշտապես:
Սիրելի՛ բալիկներ, քունն անհրաժեշտ է:
Երբ քնում եք, նյարդերը հանգստանում են և առավոտյան դուք արթնանում եք զվարթ և բարի:
Իսկ շնաձկները զայրացած լողում են, մուգ կապույտ ջրերում և երբեք չեն քնում, երբեք չեն հանգստանում:
Օվկիանոսի ջրերը վստահ թրատում էին հայրիկ-շնաձուկը, մայրիկ շնաձուկը և Չալպուտուրիկը: Այդպես անվանեցին շնաձկանն իր մեծ, շագանակագույն պուտերի համար: Անսովոր գունավորումը միակն է ու անկրկնելի: Ծնողները հպարտ էին իրենց ձագուկով:
Չալպուտուրիկը մեծացավ և մի օր լողաց հեռու՜-հեռու՜, անծանոթ ջրերի մեջ:
Նա հանդիպեց անծանոթ ձկների, որոնք թռչում են դեպի դուրս:
Դելֆինները, այդ անհայտ ձկները, բարեհամբույր դիմավորեցին Չալպուտուրիկ շնաձկանը, իսկ մեկն անգամ ընկերացավ նրան: Շնաձուկը զարմացավ, երբ դելֆինն ասաց, որ քնելու ժամն է:
-Ի՞նչ է քունը,-հարցրեց նա:
-Օրվա մի մասը մենք փակում ենք աչքերը և քնում:
-Իսկ դա լա՞վ է,-հարցրեց Չալպուտուրիկը:
-Օ՜, գիտես ինչ գունավոր երազներ եմ տեսնում:
— Ես երբեք չեմ քնել և չգիտեմ, թե ինչ է երազը:
Դելֆինը տխրեց, հետո բացականչեց.
-Ես քեզ անպայման կօգնեմ, փակիր աչքերդ:
Շնաձուկը փակեց աչքերը, իսկ Դելֆինը սկսեց պոչի լողակը թափահարել և օդի հոսանք մատակարարել դեպի շնաձկան խռիկները:
Չալպուտուրիկը խորը քնեց և երազում տեսավ մարջանե գույնզգույն ծաղիկներ, մարգարտե խեցիներ…
Ճիշտ է, դա տևեց ընդամենը 10 րոպե, որովհետև Դելֆինը հոգնեց և դադարեց թափահարել պոչը:
Չալպուտուրիկ շանձուկը շնորհակալ հայացքով նայեց իր բարեհոգի ընկեր դելֆինին:
Այժմ նրանք մտածում էին նույն կերպ.
Երազները հրաշալի են:
Continue reading “Անուշ Վարդանյանի մանկական ստեղծագործությունները” →